بسم الله الرحمن الرحیم

از ریشه ق و م

اسم فاعل باب افعال أقام یقوم إقامة

این نام الهی در قرآن کریم برای خدای متعال استعمال نشده‌است.

المنجد برای این ریشه، ۶ معنای اصلی بیان کرده است. (باز هم رجوع به منابع اصلی را توصیه می‌کنم.)

اقامه یعنی تمام چیزی را به ظهور و بروز کامل رساندن.

و خدای متعال مقیم است. مقیم‌بودنش محدود به یکی دو چیز نیست.

شاید بتوان گفت مقیم یعنی خدایی که همه چیز را به کمال می‌رساند. خودش فرموده مقیم است. بعد غصه چه بخوریم وقتی خدای مقیم هست و قرار است تا ابدیت باشد.

مقیم فی مکان را تعریف کرده‌اند: حضور در مکانی به تمامه و وطن قراردادن ان مکان.

خدای ما مقیم است. العیاذبالله خلق نکرده و بعد بنشیند یک گوشه...

هست

باور می‌کنیم؟

و مگر نه این است که باری‌تعالی، همه‌جا اوست و همه چیز اوست.

و فقط از ما خواسته یک چیز را مقیم باشیم:

مقیمین الصلوة باشیم. اقامه  نماز فقط نماز خواندن نیست.

یعنی تمام نماز رو ظهور و بروز برسانی.

تک تک اجزایش را کامل اجرا کنی و نه تنها اجرا کنی که بست و گسترش بدهی و استمرار در این امر مهم هست.

خدای متعال برای عذاب و نعیم هم وصف مقیم آورده.

قوم، قیامت، قائم، قیام، قم، استقامت، مستقیم، قیم، مقام، تقویم با مقیم، هم‌ریشه‌اند.

مقیم برای قوم، دین قیم فرستاد تا صراط مستقیم را بروند. مقیمین الصلوه شوند، قیام لله کنند و اقامه عدل سازند و روزی قائمش ظهور می‌کند.

سرانجام در قیامت، کافرین و مشرکین در عذاب مقیم فرو روند و آنانی که در راه خدا جهاد کردند در نعیم مقیم متنعم شوند.

الحمدلله رب العالمین

پ.ن:

یا کریم را دیروز فرصت نشد در وبلاگ بگذارم. پست قبلی را هم اگر فرصتی شد، بخوانید.