بسم الله الرحمن الرحیم

ای سرور همه بزرگان

پیامبر مهربانی‌ها را سیدالمرسلین خواند.

و او، عمویش را حمزه سیدالشهدا خطاب کرد.

امام حسن و امام حسین علیهما السلام، سیدی شباب اهل‌الجنة هستند.

آقایمان، سید الشهداست.

امام چهارم، سیدالساجدین است.

و ...

حضرت عبدالعظیم حسنی را سیدالکریم نامیدند.

حالا رسیده‌ایم به اصلش

سیدالسادات

یعنی هر کسی را سید نامیدیم.

ارج و قرب کردیم،

احترام گذاشتیم؛

تکریم کردیم؛

ولایتش را پذیرفتیم؛

خدای مهربان ما، سید همه آن‌هاست.

همان که رحیم، علیم و حلیم و قدیم هم بود.

سید را ترجمه کرده‌اند به: سرپرست جمعیت زیاد و تأکید شده سیادت، به جماعت انسانی منسوب می‌شود.

در تهذیب‌اللغه، آمده سید کسی است که در خیر میان قومش، برتری دارد.

جماعت زیاد را سواد می‌خوانند و متولی آنان، سید است. چون پاک‌نفس بودن شرط سیادت است، هر فاضلی را سید گویند.

رئیس و پیشوا در خیر نیز سید نامیده می‌شود.

خدا سرپرستمان هست، هدایت‌کننده به خیر هست. در خیر نسبت به همه برتری دارد.

بعد باز هم شک داریم به ألیس الله بکاف عبده😢

مگه خدا بس نبود که رفتی سراغ یکی دیگه؟!